به یادم آمد

به یادم آمد پرسه پر از عشقمان كه  در سرزمین عشاق داشتیم ، دست در دستان هم گذاشته بودیم و با یادش اشك از چشمانم سرازیر شد!
به یادم آمد ، صدای نفسهایت ، راز درون چشمان زیبایت و با یادش دلم به درد آمد!
به یادم آمد لحظه دوری ات و خداحافظی از سرزمین عشاق و با یادش تپش قلبم تندتر از همیشه شد!
به یادم آمد گریه كردن در لحظه سفرت به آن سوی دنیا و  با یادش وجودم سرد و بی جان شد!
به یادم آمد حرفهای پر از مهرت كه مرا آرام می كردی و دلخوشی می دادی كه زود به  سرزمینمان بر میگردی و با یادش دلم نا آرام شد!
 به یادم آمد سكوت پر از صدایت ، حضور گرم و مهربانت و گرمای بدن آتشینت در درگاه وجودم و با یادش آرزوهایم همه به صحنه زندگی آمد!
به یادم آمد خنده ها و قهقهه هایت ، چیدن گلهای باغچه زندگی و هدیه آن به تنها عشقت در زمانی كه در كنارم بودی و با یادش قلبم  حسرت آن روزهای شیرین را كشید!  آری به یادم آمد كلمه شیرین دوستت دارم را كه با فریاد به من گفتی و با یادش قلبم این كلمه را در پیش خود زمزمه كرد و چشمم آرام گریست!
هیچیك از این خاطره ها را از یاد نخواهم برد عزیزم!
به یادم آمد نور مهتاب را كه در آن شب پر خاطره كه در كنار هم بودیم و محفل ما را نورانی و روشن كرده بود ، در آن لحظه با یادش به آسمان نگاه انداختم و به جای چهره مهتاب عكس نورانی تو را در آسمانم دیدم و دلم با دیدن تو در آسمانم آرام آرام شد!