نجواهاي پنهاني يك شهيد/غم فرداي محشر خيال ما را راحت نمي گذارد

مناجات هاي عارفانه و عاشقانه شهيد محمد عاشوري با پروردگار در روزهاي سخت نبرد هشت ساله برگرفته از كتاب بر آستان حضرت حق عنوان مي شود:

خدايا! با اميد لطف تو كوتاهي كرديم و در اين ميان باز نظر به كرمت داشتيم، پس آيا اميدواري را با آن كه مستوجب نااميدي است، نااميد مي كني!؟ چه كنم خدايا! اشك چشمانم خشكيده است و چشمه هاي صفا در چشمانم جاري نمي شود. شايد كثرت معاصي، قلبم را در سينه ام خشكانيده است و توانايي به جريان انداختن قطرات اشك را ندارم!

خدايا!ذ از لذت مناجات محرومم نساز؛ چراكه گفته اي:"آسان ترين كاري كه با بنده ي عصيان كار انجام مي دهم، او را ازلذت مناجاتم محروم مي سازم."

خداي من! فرمودي كه :"لو علم المدبرون كيف اشتياقي بهم لماتوا شوقا." اما خدايا! ما از شوقت نمرده ايم! شوقت را شايد درك نكرده ايم و نمي دانيم. شايد حقير و عاصي تر از آن هستيم كه تو به ما شوق داشته باشي. در عين حال مي دانيم كه تو كريمي و ذوالفضل العظيمي. خدايا! اگر لطف تو شامل حال ما نشود، چه اميدي داريم و چگونه حساب گناهان بي حدّمان را پس خواهيم داد؟

خدايا ندانستيم و به بيراهه افتاديم و دمي به خود آمديم كه غرق در گناهيم.

خدايا! اخلاص در اعمالمان به ما عنايت و شرك مخفي را از اعمالمان بِزدا.

خدايا! همواره ذهن ما خيال تو را دارد و غم فرداي محشر و رسيدگي به حساب ها لحظه اي خيال ما را راحت نمي گذارد...