چه شام ها که گذشت و چه روزها که پرید

چه شام ها که گذشت و چه روزها که پرید

 خیال روی تو ماندست  و مرد ناکامی .

 شکست جام نیازم به کف ، کجا رفتی ؟

 که سالهاست  به جامم نمی زنی جامی   .

 از آن دمی که تو با خشم از برم رفتی

 تن زنی هوس انگیز بستر من شد

 ولی چه فایده  مردم به گوش هم خواندند ،

که با تمام غرورش  اسیر یک زن شد .

همیشه بازوی من همچون بازوان سحر

 در انتظار تن گرم آفتابی هست .

 دریغ و درد بر این انتظار  نارس تلخ

نشان چشمه ی تو ، جلوه سرابی هست .

 سرود من همه خشکیده روی لب هایم

 ولی بلور نگاه توپاز می خندد .

 بیا که صاعقه درد پیکرم را سوخت

 برو که برق تو چشم شکیب می بندد .

 به روی دشت هوس ها هر آنچه  می گردم

 به غیر  بوته شهوت گلی نمی یابم .

 تویی گلی که خبر نیستم ز احوالت .

منم که جز به سر بوته ها نمی تابم .